Site Loader

Afgelopen zaterdag was het zover, we zouden als gezinnetje Londen gaan bezoeken. De voorpret was op en top, de weersvoorspellingen waren niet op z’n zonnigst, maar kom, we zijn niet van suiker. Een paraplu mee, het waterdichte pak van Jafeth mee, de ‘regenjassen’ voor Samuël en Ruth en gaan!
Het bericht kwam binnen dat er stakingen in het OV waren richting Londen, maar vrijdagavond waren de stakingen afgelast. Dat kwam dus goed, hoopten we.

Zaterdagmorgen eventjes ontbijten in de eetzaal hier op de Bijbelschool. Een stukje rijden met onze eigen auto. Parkeerkaartje en treinkaartjes regelen. En daar zaten we dan, in de trein naar het hartje van de hoofdstad van het land waar we eventjes mogen wonen.

De kinderen waren zo blij! Tegelijk beseften we: we zijn nu bezig om wereldburgers van te maken. Want dat zijn TCK, Third Culture Kids. Geboren in cultuur A, ze groeien op in cultuur B, maar die combinatie maakt dat er in het gezin cultuur C ontstaat. Een beetje van het ene, een beetje van het andere…

Omdat het een dagje was met nogal wat miezer besloten we eerst naar Covent Garden te gaan. Met de metro. Neem een doorsnee jong gezinnetje uit de Betuwe, ga daarna naar een stad als Londen en stap in de metro. Ho wacht, daar kwamen we eerst nog een roltrap tegen. 66,6% van de kinderschare zette het op een huilen, 33,3% kijkt wat bang maar herpakt zich dapper. Halverwege de trap was de rust weer een beetje teruggekeerd, vader en moeder hielden er alleen een blauwe hand aan over door al dat geknijp in die handen 😉 Nee hoor, viel mee 🙂
Toen de metro, dat was ook even wennen. Nadat de 1e metro optrok en we bijna als een ware familie Domino omvielen, hadden we al snel de smaak te pakken en genoten we ook hier met elkaar.

Brrr, bibberbenen…
Ze kregen wat meer praatjes.
In de metro.

We kwamen aan bij Covent Garden. Veel delen hiervan zijn overdekt en dat was fijn op deze natte dag. Allerlei straatartiesten waren actief. Sommigen deden knappe kunstjes, maar ook hier kwam het geleerde uit de lessen terug. Een van de straatartiesten was een yoga leraar en hij had al wat prijzen op zijn naam staan. Hij werd bijna 60, dat vertelde hij terwijl hij zich lenig opvouwde tot hij in een box van ong. 60×40 cm pastte!! Maar hij zei erbij dat wanneer hij 60 werd dat hij opnieuw geboren werd. Nu kennen we als christenen de wedergeboorte, maar duidelijk was dat hij die niet bedoelde. Het geleerde uit de lessen over boeddhisme kwam weer terug. Wat een armoede zie je dan bij zo’n man die zijn geld verdient door anderen te vermaken. Wat een werk ligt er dan nog voor ons als christenen! Ik moet denken aan het lied wat de kinderen van het kinderkoor in Geldermalsen begin van dit jaar zongen: ‘Nog zijn er velen die Jezus niet kennen…’ (Dit lied: Zeg het aan al die mensen – YouTube). Wat is dan jouw/uw en mijn doel hier op aarde? Tip: zorg voor een Bijbeltje in je binnenzak, deel het uit, vraag of de Heere je iemand op je pad wil brengen waarmee je het Evangelie mag delen! Niet om ons, maar om Zijn eer en uitbereiding van Zijn Koninkrijk!


Na een hapje te hebben gegeten gingen we naar het Science Museum. De entree was gratis (blijven Nederlander hè…) dus even 1,5 uur binnenkijken is dan wel leuk. Uiteraard was het gedeelte over luchtvaart én de ruimte het interessantst. Ondertussen deed Jafeth even een lekker dutje in de buggy.

Inmiddels begon het alweer aardig donker te worden. We besloten de dag in Londen met een pizza uit het handje en toen begonnen we aan de terugweg.

Dat ging een heel eind goed, alleen nog de bovengrondse trein voor het laatste stuk. HELAAS! Die reed niet meer, aangezien ze vanaf 17u weer waren gaan staken. Daar stonden we dan, met onze 3 spruiten op een station. Maar gelukkig, met een extra metro, een bus en een Uber taxi kwamen we toch weer bij onze eigen auto. ‘Dankuwel Heere, dat U ons weer thuis bracht!’ Dat baden de kinderen toen ze rond 21u lekker in hun eigen warme bedjes lagen. Extra bijzonder, aan God de eer voor alle voorzieningen in dit land én dat ze het hier thuis noemen.

Over dat laatste ken je misschien wel de uitdrukking: Thuis is…waar je familie is. Want waar is je thuis? En wat is het dan belangrijk om als gezin sterk te staan. Daarvoor is deze periode in Engeland ook echt goed. De kinderen zijn hele dagen samen (op een paar uurtjes rust, maar ook daarin zijn ze nog dichtbij elkaar). De band tussen die 3 groeit echt. Tegelijk blijven het ook gewoon individuutjes met eigen willetjes 😉

Nog 3,5 week op de planning hier in Engeland gaan we toch echt aftellen. Apart, tegelijk praten de kinderen ook steeds meer over ons huis in Nederland én de school in Geldermalsen. Wat hebben ze weer zin om naar een grote klas te gaan! Dat is voor ons tegelijk een bidpunt die we ook aan jullie mee willen geven. We waren en zijn erg blij dat op de compound in Liberia een schooltje gestart is voor kinderen op de compound. Maar we hoorden dat 2 van de 3 leraren na dit schooljaar weer weggaat. We willen jullie vragen om te bidden voor nieuwe leerkrachten! En zo niet, om wijsheid of homescholing wat voor ons gezin is. Als moeder met een PABO-diploma is dat niet de grootste uitdaging (hopen we, positieve instelling haha), maar is het ook geschikt voor onze kinderen? Ook bidden we voor de gezondheidszorg in Liberia én in heel veel landen op aarde. Tegelijk een spiegel voor ons: zijn we echt dankbaar voor de kwaliteit onderwijs in Nederland? Waarderen en zien we hoe goed de gezondheidszorg in Nederland is? Of kijken we liever naar de gebreken?

Zo hadden we gisteren een les, het was een spel. ‘The trade game’. We gingen dus onderhandelen. Het was samen met de klas van level 4. De groep was verdeeld in 4 landen. Iedere groep kreeg wat geld en wat middelen. Maar het was al snel duidelijk dat het land met de hoogste stapel biljetten ‘het Westen’ voorstelde. Zelf zat ik in land 4, ik denk dat het Afrika ofzo moest voorstellen. Alleen een stapel met papier, waar we geld van konden maken. Maar een liniaal, schaar, plakband en passer, die van ‘levensbelang’ waren konden we niet kopen van onze schamele voorraad bankbiljetten. De mannen uit ‘het Westen’ wilden ons al te graag helpen, maar het voelde wel heel erg ‘zolang wij er maar beter van worden’. Is dat ook niet zoals het in het echte leven gaat? Zijn we echt bewogen met de mensen die het minder hebben? Waarom stond ons wiegje in een welvarend land? Hebben we dat verdiend? Genade, onverdiend!

Als laatste, we hebben al best wat post en pakketjes gekregen. Erg leuk om te krijgen! Ook de kinderen zijn zo blij als er iets in ons postvakje zit! Hartelijk dank, voor iedere vorm van meeleven! Doet ons goed!!
Denkt u/jij nu, ik wil ook wat opsturen? Het adres is:


Family Schenkeveld (En Route)
All Nations Christian College
Easneye
Ware
Hertfordshire
SG12 8LX
UK

Enne, als we geen contactgegevens hebben, alvast hartelijk dank! (Of zet even een 06-nummer of emailadres erin, proberen (!!) we te reageren 😉 )

De agenda op de website is ook weer aangevuld. Altijd nog een mooie vlucht willen maken met Dick? Kijk naar de mogelijkheden!

Een hartelijke groet uit het mooie Engeland van ons allemaal,

Dick & Mardine, Samuël, Ruth en Jafeth.

PSsst: We zingen trouwens mee in een Christmas Choir. Van harte welkom om live of online mee te luisteren. Woensdag 30 november, om 20.30u Nederlandse tijd!

Mardine

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *