Op 9 januari kreeg Dick de kans om 3 dagen mee op te trekken met een Amerikaanse zendeling die al vanaf 1977 in Liberia werkt. Het stond al langer op het wensenlijstje, want MAF werkt hier om o.a. het zendingswerk te ondersteunen, maar verder is Dick zijn werk voornamelijk een kantoorbaan. Ook de piloot dropt de mensen op de afgelegen vliegveldjes af en vliegt dan weer door.
Een aantal zendelingen hadden al eens geopperd dat het goed zou zijn als bijv. Dick eens mee zou gaan. Dan kon hij met eigen ogen zien en ervaren waarom MAF hier is en wat de voordelen zijn voor deze werkers.
Zo vertrok hij 9 januari zoals altijd klokslag 6.30u naar het vliegveld. Maar dit keer niet als Operations Manager, maar als passagier. Samen met Gary, de zendeling, eerst een uur in het vliegtuig naar Voinjama. Vervolgens stond daar een taxi klaar, een auto nog wel. Oké, dat deze auto al wat gebruik sporen had maakte het weer wat realistisch. Want een auto, in ’the middle of nowhere’ is al een luxe bezit kwam Dick achter. Het was dan ook de enigste auto die hij in 3 dagen daar zag.
Na ong. 4 uur in de auto te hebben gehobbeld kwamen ze aan in Yandohun. De kinderen uit dit dorpje zagen van verre de auto natuurlijk al aangekomen en wisten dan ook dat ‘sélé’ (geen idee wat het betekend, maar daar werd Gary mee bedoeld) in aantocht was. Ze kwamen overal vandaan gerend en renden vervolgens met de auto mee. Bij het huis van Gary aangekomen was het dan ook een drukke boel.
Binnenkort verder…
